De experimentele tentoonstellingsruimte in de Boekhorststraat, 1646, is ingericht met werken van de IJslandse kunstenaar Bellissimo Thorsson (een Alter Ego van Helgi Thorsson). De installatie is een kleurrijke mix van interieurdesign, muziek, Cobra-achtige schilderijen en mysterieuze poppen.
Laten we vooral niet te serieus doen over kunst, lijkt de boodschap in het werk van Thorsson.
Kruip liever in een kamerjas met panterprint, neem een borrel uit de barsculptuur en laat je onder begeleiding van zalvende panfluitmuziek meevoeren langs vrolijke beelden en schilderijen. Het prettige van Thorssons werk is dat het zonder enige pretentie is. Niets meer dan een aangenaam spektakel van snoepjeskleuren, spikkels, potjes, klanken en buitensporige meubels. Een tikkeltje amateuristisch lijken bepaalde kunststukken in eerste instantie wel. De onhandige keramische potten, die staan uitgestald in zuurstokkleurige bouwsels, hadden gemaakt kunnen zijn tijdens een boetseerles voor kinderen. En de ridicule pop naast de ingang past, met zijn gestifte ogen en roze wangen, uitstekend op een boerencarnavalswagen. Toch is het juist de lompigheid die het werk fascinerend maakt. Hoewel de theepotten te mismaakt zijn voor alledaags gebruik, hebben ze als artefacten wel een interessant animistisch gehalte: de bulten en deuken transformeren ze tot karakteristieke levende wezentjes. En de papieren wezens hebben, door de kinderlijke stijl, iets weg van godenbeelden uit primitieve culturen. Amateuristisch of niet, de werken getuigen onmiskenbaar van een uitzinnige creativiteit. Het is of Thorsson zijn beelden los weekt van het rationele denken en vervolgens vrij laat in de ruimte. Als kijker kan je maar beter speels mee fantaseren in plaats van tevergeefs te zoeken naar houvast. Kijk, daar staat een soort beschermheilige die vanaf een goudkleurig rijtuig waakt over de aandoenlijke potjes. En die blauwe houten wand heeft de vorm van een oerwezen dat de aardewerken als offers aan zijn lichaam draagt.
Mystiek
Thorsson schept een wereld waar je als toeschouwer niet helemaal bij kan. Ten minste, niet vanuit het alledaagse waakbewustzijn. Het irreële karakter van zijn werk hangt samen met zijn fascinatie voor dromen, rituelen en magie. Zo laat hij zich graag inspireren door beelden, die tot hem komen vanuit de sluimertoestand vlak voor het slapen. De kunstwerken zijn in dit opzicht een soort archetypen of fantasiewezens uit een andere dimensie. Het is verleidelijk de spirituele interesse van de kunstenaar op te vatten als een component van de mystieke cultuur van het hoge noorden. Thorsson geeft zelf in echter nog een andere kijk op zijn bovenzinnelijke belangstelling: van een medium hoorde hij dat hij in een vorig leven een kunstenaar is geweest die zich bezighield met het tot leven brengen van oude symbolieken. Heden ten dage kan hij, wanneer hij goed slaapt en niet teveel koffie drinkt, door middel van meditatie in contact komen met zijn spirituele gids en gebruik maken van zijn oude kennis. Een andere helderziende vertelde Thorsson, dat hij een aantal levens geleden een ongeïnspireerde Nederlandse kunstenaar was, die zich vergreep aan zijn modellen en ten onder ging aan drank,- en seksverslaving. Om in dit leven op het rechte pad te blijven, is het belangrijk dat hij modellen zo veel mogelijk op afstand houdt en niet streeft naar technische perfectie. Misschien dat het onbeholpen voorkomen van zijn recent vervaardigde poppen is te relateren aan deze boodschap. De kunstenaar legt zelf nog uit hoe zijn kleurrijke palet is geïnspireerd op een bewustzijnsverruimende trance-ervaring. Na een bezoek aan een hypnotiseur zag Thorsson de wereld gedurende een paar uur namelijk in zulke buitengewoon heldere tinten, dat hij besloot het kleurenpalet van zijn werk drastisch uit te breiden. En de theepotten danken hun amorfe vormen volgens de kunstenaar vooral aan zwevende klanken; hij heeft ze geboetseerd terwijl hij in vervoering was van de panfluitmuziek, die in expositieruimte wordt afgespeeld.
Ligstoel
Vermakelijk is het werk van de IJslandse kunstenaar zeker, maar in combinatie met de absurdistische anekdotes kan het geheel plots overkomen als een grote grap. Kijken we naar een diepzinnige verkenning van het onderbewuste? Of is de installatie een verzameling bonte antikunstwerken die erop uit is om zichzelf, samen met de toeschouwer, onderuit te halen? Het antwoord zal ergens in het midden liggen. Waarschijnlijk heeft de relativerende humor in het werk wel degelijk een serieuze functie, namelijk het ondermijnen van een te rationele benadering van de kunst. Ondanks deze intentie, kan het gebeuren dat het samenspel van kleuren, vormen en fluitmuziek, enigszins op de zenuwen werkt. Gelukkig heeft Thorsson hiervoor een oplossing; voor wie het allemaal even teveel wordt, staat er achter in de expositieruimte een pastelgroene ligstoel klaar met zebraprint-kussen. Men kan hierop gaan liggen, de ogen sluiten, zich ontspannen en vervolgens vanuit deze andere bewustzijnstoestand Thorssons frivole fantasiebeelden verder op zich in laten inwerken.
Bellissimo Thorsson
te zien tot en met 27 maart 2016
expositieruimte 1646
Boekhorststraat 125
www.1646.nl
Laten we vooral niet te serieus doen over kunst, lijkt de boodschap in het werk van Thorsson.
Kruip liever in een kamerjas met panterprint, neem een borrel uit de barsculptuur en laat je onder begeleiding van zalvende panfluitmuziek meevoeren langs vrolijke beelden en schilderijen. Het prettige van Thorssons werk is dat het zonder enige pretentie is. Niets meer dan een aangenaam spektakel van snoepjeskleuren, spikkels, potjes, klanken en buitensporige meubels. Een tikkeltje amateuristisch lijken bepaalde kunststukken in eerste instantie wel. De onhandige keramische potten, die staan uitgestald in zuurstokkleurige bouwsels, hadden gemaakt kunnen zijn tijdens een boetseerles voor kinderen. En de ridicule pop naast de ingang past, met zijn gestifte ogen en roze wangen, uitstekend op een boerencarnavalswagen. Toch is het juist de lompigheid die het werk fascinerend maakt. Hoewel de theepotten te mismaakt zijn voor alledaags gebruik, hebben ze als artefacten wel een interessant animistisch gehalte: de bulten en deuken transformeren ze tot karakteristieke levende wezentjes. En de papieren wezens hebben, door de kinderlijke stijl, iets weg van godenbeelden uit primitieve culturen. Amateuristisch of niet, de werken getuigen onmiskenbaar van een uitzinnige creativiteit. Het is of Thorsson zijn beelden los weekt van het rationele denken en vervolgens vrij laat in de ruimte. Als kijker kan je maar beter speels mee fantaseren in plaats van tevergeefs te zoeken naar houvast. Kijk, daar staat een soort beschermheilige die vanaf een goudkleurig rijtuig waakt over de aandoenlijke potjes. En die blauwe houten wand heeft de vorm van een oerwezen dat de aardewerken als offers aan zijn lichaam draagt.
Mystiek
Thorsson schept een wereld waar je als toeschouwer niet helemaal bij kan. Ten minste, niet vanuit het alledaagse waakbewustzijn. Het irreële karakter van zijn werk hangt samen met zijn fascinatie voor dromen, rituelen en magie. Zo laat hij zich graag inspireren door beelden, die tot hem komen vanuit de sluimertoestand vlak voor het slapen. De kunstwerken zijn in dit opzicht een soort archetypen of fantasiewezens uit een andere dimensie. Het is verleidelijk de spirituele interesse van de kunstenaar op te vatten als een component van de mystieke cultuur van het hoge noorden. Thorsson geeft zelf in echter nog een andere kijk op zijn bovenzinnelijke belangstelling: van een medium hoorde hij dat hij in een vorig leven een kunstenaar is geweest die zich bezighield met het tot leven brengen van oude symbolieken. Heden ten dage kan hij, wanneer hij goed slaapt en niet teveel koffie drinkt, door middel van meditatie in contact komen met zijn spirituele gids en gebruik maken van zijn oude kennis. Een andere helderziende vertelde Thorsson, dat hij een aantal levens geleden een ongeïnspireerde Nederlandse kunstenaar was, die zich vergreep aan zijn modellen en ten onder ging aan drank,- en seksverslaving. Om in dit leven op het rechte pad te blijven, is het belangrijk dat hij modellen zo veel mogelijk op afstand houdt en niet streeft naar technische perfectie. Misschien dat het onbeholpen voorkomen van zijn recent vervaardigde poppen is te relateren aan deze boodschap. De kunstenaar legt zelf nog uit hoe zijn kleurrijke palet is geïnspireerd op een bewustzijnsverruimende trance-ervaring. Na een bezoek aan een hypnotiseur zag Thorsson de wereld gedurende een paar uur namelijk in zulke buitengewoon heldere tinten, dat hij besloot het kleurenpalet van zijn werk drastisch uit te breiden. En de theepotten danken hun amorfe vormen volgens de kunstenaar vooral aan zwevende klanken; hij heeft ze geboetseerd terwijl hij in vervoering was van de panfluitmuziek, die in expositieruimte wordt afgespeeld.
Ligstoel
Vermakelijk is het werk van de IJslandse kunstenaar zeker, maar in combinatie met de absurdistische anekdotes kan het geheel plots overkomen als een grote grap. Kijken we naar een diepzinnige verkenning van het onderbewuste? Of is de installatie een verzameling bonte antikunstwerken die erop uit is om zichzelf, samen met de toeschouwer, onderuit te halen? Het antwoord zal ergens in het midden liggen. Waarschijnlijk heeft de relativerende humor in het werk wel degelijk een serieuze functie, namelijk het ondermijnen van een te rationele benadering van de kunst. Ondanks deze intentie, kan het gebeuren dat het samenspel van kleuren, vormen en fluitmuziek, enigszins op de zenuwen werkt. Gelukkig heeft Thorsson hiervoor een oplossing; voor wie het allemaal even teveel wordt, staat er achter in de expositieruimte een pastelgroene ligstoel klaar met zebraprint-kussen. Men kan hierop gaan liggen, de ogen sluiten, zich ontspannen en vervolgens vanuit deze andere bewustzijnstoestand Thorssons frivole fantasiebeelden verder op zich in laten inwerken.
Bellissimo Thorsson
te zien tot en met 27 maart 2016
expositieruimte 1646
Boekhorststraat 125
www.1646.nl
RSS-feed
