‘... kan de schilder voor ons, kijkers, een ziener worden, iemand die verrast, ons wakker schudt en ogen opent voor een nieuwe beleving en zingeving van het alledaagse?’ Deze vraag stelde Koningin Beatrix in de inleiding van de catalogus van de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst 1996. Met haar woorden spreekt ze de hoop uit, dat winnaars van de kunstprijs visionaire pioniers zijn die toeschouwers inspireren. Of dit ook opgaat voor de exposanten van ‘Bekroond’ is niet eenduidig te beantwoorden, maar in elk geval sleepten alle zeven jonge kunstenaars pretentieuze prijzen in de wacht, zoals de Haagse Piketprijs en de Koninklijke Schilderprijs. De zakelijke setting waarin de werken hangen, herinnert bezoekers aan het financiële aspect van kunst. ‘Kunstwerken die zijn geselecteerd door jury’s stijgen in waarde’ vertelt initiatiefnemer Axel Lemmens. Ze zijn aantrekkelijk voor drukbezette kunstverzamelaars die zoeken naar veelbelovende en financieel winstgevende kunst. Voor hen speelt een bekroning een belangrijk rol bij de aankoop.
Veelbelovend
Vanuit een zakelijk oogpunt is het slim om het werk van jonge en geprezen kunstenaars in het bedrijvengebouw tentoon te stellen. En ook voor minder koopgerichte bezoekers is het kijken naar bekroond werk lonend. Het is hierbij interessant om na te gaan waarom de werken opvielen bij de jury’s en te letten op de originaliteit van de werken. Van het schilderij ‘Queue’, gemaakt door een van de winnaars van de Koninklijke Schilderprijs, Jouni Toni, kan gezegd worden dat het direct in het oog springt door de vrolijke knalkleuren. Het houdt de aandacht vast door een vreemde combinatie van figuratie en abstractie. Wanneer je langer kijkt veranderen sommige vormen in fantasievolle objecten, zoals een ijslollykraam en een man met een hoed. Toch is er geen touw aan de voorstelling vast te knopen en blijft het, ondanks de uitgesproken vormen en tinten, een raadselachtig schilderij. De kunstenaar Joyce Ter Weele blinkt niet uit door felle kleuren, maar juist door het ontbreken ervan. Haar tekenkunst lijkt het meest op verfrommeld zwart-wit drukwerk. Van dichtbij is te zien dat ze de inktvormen met de hand heeft uitgetekend. Wanneer je een stap naar achteren zet, geeft het spel van inkt en kreukels ondoorgrondelijke indrukken van een gebombardeerde stad of van vage interieurs. Ook haar werk ontsnapt aan iedere bevattingspoging en blijft fascinerend.
Meer traditioneel zijn de werken van Maarten van Soest en Harry Markusse. Beide kunstenaars sluiten aan op de minimalistische schilderkunst, maar doen dit op een eigen wijze. Van Soest gaat speels te werk en behandelt houten panelen losjes met schildertape, zaag, verf en een bijtel. Het werk van Markusse daarentegen, lijkt door de perfecte uitvoering, een digitaal ontworpen compositie van lijnen en kleur.
Van alle werken in de expositie kan gesteld worden, dat de makers uitstekende artistieke kwaliteiten bezitten. De kunstenaars hebben al vroeg in hun carrière een eigen stijl ontwikkeld en zijn in staat originele werken te vervaardigen. Wel kunnen we ons afvragen in hoeverre de prijzen die deze jonge kunstenaars gewonnen hebben, iets zeggen over hun toekomstig welslagen. Meer dan van het afstudeerwerk, is het uiteindelijke succes wellicht vooral afhankelijk van gepassioneerdheid, vernieuwingsdrang en doorzettingsvermogen. Op dit moment, een half jaar na het afstuderen van de exposanten, valt hier nog weinig over te zeggen. De kunstprijzen geven de veelbelovende kunstenaars in elk geval een zet in de goede richting. En of de kunstwerken op lange termijn ‘winstgevend’ zullen worden, zal de toekomst uitwijzen. De expositie is een bezoek aan het WTC zeker waard. Mocht het werk van een van deze getalenteerde kunstenaars u bijzonder aanspreken, dan is het raadzaam de naam te onthouden en de komende jaren zijn of haar ontwikkeling te blijven volgen.
Bekroond – WTC The Hague Art Gallery
Te zien t/m 5 maart
Open: Ma. t/m vr. van 8.00 tot 21.00
www.wtcthehague.com/nl/wtc-the-hague-art-gallery
Veelbelovend
Vanuit een zakelijk oogpunt is het slim om het werk van jonge en geprezen kunstenaars in het bedrijvengebouw tentoon te stellen. En ook voor minder koopgerichte bezoekers is het kijken naar bekroond werk lonend. Het is hierbij interessant om na te gaan waarom de werken opvielen bij de jury’s en te letten op de originaliteit van de werken. Van het schilderij ‘Queue’, gemaakt door een van de winnaars van de Koninklijke Schilderprijs, Jouni Toni, kan gezegd worden dat het direct in het oog springt door de vrolijke knalkleuren. Het houdt de aandacht vast door een vreemde combinatie van figuratie en abstractie. Wanneer je langer kijkt veranderen sommige vormen in fantasievolle objecten, zoals een ijslollykraam en een man met een hoed. Toch is er geen touw aan de voorstelling vast te knopen en blijft het, ondanks de uitgesproken vormen en tinten, een raadselachtig schilderij. De kunstenaar Joyce Ter Weele blinkt niet uit door felle kleuren, maar juist door het ontbreken ervan. Haar tekenkunst lijkt het meest op verfrommeld zwart-wit drukwerk. Van dichtbij is te zien dat ze de inktvormen met de hand heeft uitgetekend. Wanneer je een stap naar achteren zet, geeft het spel van inkt en kreukels ondoorgrondelijke indrukken van een gebombardeerde stad of van vage interieurs. Ook haar werk ontsnapt aan iedere bevattingspoging en blijft fascinerend.
Meer traditioneel zijn de werken van Maarten van Soest en Harry Markusse. Beide kunstenaars sluiten aan op de minimalistische schilderkunst, maar doen dit op een eigen wijze. Van Soest gaat speels te werk en behandelt houten panelen losjes met schildertape, zaag, verf en een bijtel. Het werk van Markusse daarentegen, lijkt door de perfecte uitvoering, een digitaal ontworpen compositie van lijnen en kleur.
Van alle werken in de expositie kan gesteld worden, dat de makers uitstekende artistieke kwaliteiten bezitten. De kunstenaars hebben al vroeg in hun carrière een eigen stijl ontwikkeld en zijn in staat originele werken te vervaardigen. Wel kunnen we ons afvragen in hoeverre de prijzen die deze jonge kunstenaars gewonnen hebben, iets zeggen over hun toekomstig welslagen. Meer dan van het afstudeerwerk, is het uiteindelijke succes wellicht vooral afhankelijk van gepassioneerdheid, vernieuwingsdrang en doorzettingsvermogen. Op dit moment, een half jaar na het afstuderen van de exposanten, valt hier nog weinig over te zeggen. De kunstprijzen geven de veelbelovende kunstenaars in elk geval een zet in de goede richting. En of de kunstwerken op lange termijn ‘winstgevend’ zullen worden, zal de toekomst uitwijzen. De expositie is een bezoek aan het WTC zeker waard. Mocht het werk van een van deze getalenteerde kunstenaars u bijzonder aanspreken, dan is het raadzaam de naam te onthouden en de komende jaren zijn of haar ontwikkeling te blijven volgen.
Bekroond – WTC The Hague Art Gallery
Te zien t/m 5 maart
Open: Ma. t/m vr. van 8.00 tot 21.00
www.wtcthehague.com/nl/wtc-the-hague-art-gallery