Aan de kade van de Scheveningse haven is deze maand in fotogalerie
Sophie Maree de fotoserie ‘Stars’ te zien van de Londense fotografe
Ellie Davies (1976). Met haar magisch realistische boslandschappen
verbeeldt zij de overweldigende werking die de natuur op haar heeft
en ze nodigt de kijker uit om na te gaan tot in hoeverre de natuur onze
identiteit beïnvloedt.
De schoonheid van de natuur is al eeuwenlang een van de grootste
inspiratiebronnen voor de mens. Romantische schilders hebben getracht
haar overweldigende kracht op het doek te vangen, impressionisten
poogden het spel van licht en landschap in verf te vereeuwigen en
modernistische schilders zagen de natuur als onuitputtelijke inspiratiebron
om tot geabstraheerde geometrische vormen en composities te komen.
Naast de talloze odes die de natuur heeft gekregen in de beeldende kunst,
wordt haar schoonheid tevens uitbundig bezongen in een oneindig aantal
gedichten, verhalen en sprookjes. Ellie Davies gaat in haar fotografie
dieper in op de wisselwerking tussen natuur en cultuur. Zij vraagt zich af
in hoeverre de natuurbeleving heden ten dage wordt beïnvloed door onze
culturele achtergrond. In haar fotoprojecten laat zij zich leiden door haar eigen fascinatie voor boslandschappen en sprookjes. Al van jongs af voelt
de Engelse fotografe zich sterk aangetrokken tot de oude uitgestrekte
bossen van Groot-Brittannië en leest ze verhalen waarin het woud geschetst
wordt als een betoverende wereld van feeën, elfen, kabouters en andere
fantasiefiguren. Vanuit haar woonplaats Londen reist zij wekelijks af naar
omliggende bosgebieden en gaat zij, gewapend met haar camera, op
verkenning uit. Haar wandelingen hebben geresulteerd in verschillende
reeksen romantische bosportretten waarin haar persoonlijke liefde voor het
bos op een universele wijze tot uitdrukking komt.
Sterrenstof
De expositie Starry starry night (een titel die gek genoeg geen
citaat bleek te zijn van Don McLean’s gelijknamige nummer over
Vincent van Gogh) toont werken uit haar nieuwste fotoserie Stars. Na
eerdere series, waarin ze fysieke aanpassingen in het boslandschap
aanbracht, heeft Davies in deze fotoreeks met digitale hulpmiddelen
samenvoegingen gemaakt van haar eigen bosportretten met foto’s van
sterrenstelsels die zijn genomen door de Hubbletelescoop.
De werken van Davies ademen een magische sfeer; de dichte
begroeiing laat zien dat Davies tot diep in de stilte van het woud
is doorgedrongen om haar bosportretten te vervaardigen. Wie
lang genoeg naar haar foto’s kijkt, ruikt de zoete geur van mos
en dennenhars en hoort het zachte ruisen van bladeren. De
geïntegreerde sterrenhemelen in de foto’s werken het meest
effectief wanneer ze op een natuurlijke wijze met de omgeving zijn
verweven. Terwijl het ‘sterrenstof’ in een aantal van haar foto’s wel
erg prominent aanwezig is en daardoor enigszins kitscherig overkomt,
is het in sommige beelden, waaronder foto nr. 8, op subtiele wijze
aan de bosomgeving toegevoegd. De sterren doen hier denken
aan oplichtende stofdeeltjes die omlaag dwarrelen wanneer de zon
onverwachts door het bladerdak schijnt. Of aan glinsterend feeënstof
dat, net als in Disney-sprookjes, enkele momenten achterblijft wanneer
er zojuist een elfje is voorbijgevlogen.
Voor haar serie heeft Davies zich afgevraagd in hoeverre de
hedendaagse mens nog toegang heeft tot de natuur en of we in staat
zijn haar eigenzinnige schoonheid te bevatten. De galactische beelden
verwijzen in dit opzicht naar de magische sprookjeswereld die, met
name vanuit literatuur en beeldende kunst, op het bos wordt
geprojecteerd. Tegelijkertijd geven de kosmische panorama’s de
boslandschappen een ongrijpbaar en afstandelijk karakter. Het idee
dat de wereld wordt omsloten door een oneindig universum met
triljoenen reusachtige sterren, wordt door Davies op esthetische wijze
in verbinding gebracht met het aardse natuurschoon. Haar werken zijn
in zekere zin moderne versies van de sublieme natuurervaring uit de
romantiek te noemen. Waar schilders als Caspar David Friedrich de
overweldiging van de natuur trachtten te benaderen met onstuimige
landschappen en nietige mensfiguren, brengt Davies deze meer
ingetogen tot verbeelding en gebruikt hiervoor moderne
technologische middelen. Een minpunt is wel dat er weinig variatie zit
in de werken van Davies waardoor het verrassingseffect na een aantal
foto’s minder wordt. Gelukkig is de galerieruimte van Sophie Maree
onverwacht groot en hangen er rondom Starry starry night
uiteenlopende werken van andere fotografen die ook zeker de moeite
waard zijn. Wie binnenkort wil uitwaaien op het Scheveningse strand,
raad ik zeker aan even om te lopen voor een bezoek aan
deze ‘fonkelende’ expositie.
Starry Starry night
Tot en met 28 februari 2015
Sophie Maree Gallery
Hellingweg 96D
www.sophie-maree.com
Gepubliceerd in de Den Haag Centraal 16 januari 2015
Sophie Maree de fotoserie ‘Stars’ te zien van de Londense fotografe
Ellie Davies (1976). Met haar magisch realistische boslandschappen
verbeeldt zij de overweldigende werking die de natuur op haar heeft
en ze nodigt de kijker uit om na te gaan tot in hoeverre de natuur onze
identiteit beïnvloedt.
De schoonheid van de natuur is al eeuwenlang een van de grootste
inspiratiebronnen voor de mens. Romantische schilders hebben getracht
haar overweldigende kracht op het doek te vangen, impressionisten
poogden het spel van licht en landschap in verf te vereeuwigen en
modernistische schilders zagen de natuur als onuitputtelijke inspiratiebron
om tot geabstraheerde geometrische vormen en composities te komen.
Naast de talloze odes die de natuur heeft gekregen in de beeldende kunst,
wordt haar schoonheid tevens uitbundig bezongen in een oneindig aantal
gedichten, verhalen en sprookjes. Ellie Davies gaat in haar fotografie
dieper in op de wisselwerking tussen natuur en cultuur. Zij vraagt zich af
in hoeverre de natuurbeleving heden ten dage wordt beïnvloed door onze
culturele achtergrond. In haar fotoprojecten laat zij zich leiden door haar eigen fascinatie voor boslandschappen en sprookjes. Al van jongs af voelt
de Engelse fotografe zich sterk aangetrokken tot de oude uitgestrekte
bossen van Groot-Brittannië en leest ze verhalen waarin het woud geschetst
wordt als een betoverende wereld van feeën, elfen, kabouters en andere
fantasiefiguren. Vanuit haar woonplaats Londen reist zij wekelijks af naar
omliggende bosgebieden en gaat zij, gewapend met haar camera, op
verkenning uit. Haar wandelingen hebben geresulteerd in verschillende
reeksen romantische bosportretten waarin haar persoonlijke liefde voor het
bos op een universele wijze tot uitdrukking komt.
Sterrenstof
De expositie Starry starry night (een titel die gek genoeg geen
citaat bleek te zijn van Don McLean’s gelijknamige nummer over
Vincent van Gogh) toont werken uit haar nieuwste fotoserie Stars. Na
eerdere series, waarin ze fysieke aanpassingen in het boslandschap
aanbracht, heeft Davies in deze fotoreeks met digitale hulpmiddelen
samenvoegingen gemaakt van haar eigen bosportretten met foto’s van
sterrenstelsels die zijn genomen door de Hubbletelescoop.
De werken van Davies ademen een magische sfeer; de dichte
begroeiing laat zien dat Davies tot diep in de stilte van het woud
is doorgedrongen om haar bosportretten te vervaardigen. Wie
lang genoeg naar haar foto’s kijkt, ruikt de zoete geur van mos
en dennenhars en hoort het zachte ruisen van bladeren. De
geïntegreerde sterrenhemelen in de foto’s werken het meest
effectief wanneer ze op een natuurlijke wijze met de omgeving zijn
verweven. Terwijl het ‘sterrenstof’ in een aantal van haar foto’s wel
erg prominent aanwezig is en daardoor enigszins kitscherig overkomt,
is het in sommige beelden, waaronder foto nr. 8, op subtiele wijze
aan de bosomgeving toegevoegd. De sterren doen hier denken
aan oplichtende stofdeeltjes die omlaag dwarrelen wanneer de zon
onverwachts door het bladerdak schijnt. Of aan glinsterend feeënstof
dat, net als in Disney-sprookjes, enkele momenten achterblijft wanneer
er zojuist een elfje is voorbijgevlogen.
Voor haar serie heeft Davies zich afgevraagd in hoeverre de
hedendaagse mens nog toegang heeft tot de natuur en of we in staat
zijn haar eigenzinnige schoonheid te bevatten. De galactische beelden
verwijzen in dit opzicht naar de magische sprookjeswereld die, met
name vanuit literatuur en beeldende kunst, op het bos wordt
geprojecteerd. Tegelijkertijd geven de kosmische panorama’s de
boslandschappen een ongrijpbaar en afstandelijk karakter. Het idee
dat de wereld wordt omsloten door een oneindig universum met
triljoenen reusachtige sterren, wordt door Davies op esthetische wijze
in verbinding gebracht met het aardse natuurschoon. Haar werken zijn
in zekere zin moderne versies van de sublieme natuurervaring uit de
romantiek te noemen. Waar schilders als Caspar David Friedrich de
overweldiging van de natuur trachtten te benaderen met onstuimige
landschappen en nietige mensfiguren, brengt Davies deze meer
ingetogen tot verbeelding en gebruikt hiervoor moderne
technologische middelen. Een minpunt is wel dat er weinig variatie zit
in de werken van Davies waardoor het verrassingseffect na een aantal
foto’s minder wordt. Gelukkig is de galerieruimte van Sophie Maree
onverwacht groot en hangen er rondom Starry starry night
uiteenlopende werken van andere fotografen die ook zeker de moeite
waard zijn. Wie binnenkort wil uitwaaien op het Scheveningse strand,
raad ik zeker aan even om te lopen voor een bezoek aan
deze ‘fonkelende’ expositie.
Starry Starry night
Tot en met 28 februari 2015
Sophie Maree Gallery
Hellingweg 96D
www.sophie-maree.com
Gepubliceerd in de Den Haag Centraal 16 januari 2015
RSS-feed
